Długo oczekiwana filmowa adaptacja Wicked wreszcie przedstawiła aktorkę grającą rolę Dorothy Gale: brytyjską aktorkę Bethany Weaver. Jednak decyzja o ukryciu twarzy i zmianie kluczowego elementu jej wyglądu – rubinowych pantofelków – wzbudziła ciekawość. Zmiany te nie są przypadkowe; są efektem świadomych wyborów artystycznych i skomplikowanych kwestii praw autorskich.
Zachowanie Doroty anonimowości
Reżyser Jon M. Chu celowo unika bezpośredniego pokazywania twarzy Dorothy. Jest to zgodne z oryginalnym musicalem na Broadwayu, w którym Dorothy nie pojawia się na scenie, pozostając pozasceniczną legendą.
„Chcę, żeby Dorota każdego była jego Dorothy” – wyjaśnił Chu. „Nie chcę wkraczać na to terytorium”.
Celem jest utrzymanie wszechstronności kultowej postaci. Ukrywając jej twarz, film unika narzucania jednej interpretacji, pozwalając widzowi rzutować na tę rolę własną wizję Doroty. Skupia się także wyłącznie na centralnej narracji Elphaby i Glindy.
Przejście z rubinu na srebro
Najbardziej zauważalną zmianą wizualną są buty Dorothy. Zamiast słynnych rubinowych pantofli noszonych przez Judy Garland w filmie z 1939 roku, Dorothy Weaver nosi srebrne pantofle. To nie tylko preferencje estetyczne. W oryginalnej powieści L. Franka Bauma „Cudowny czarnoksiężnik z krainy Oz” (1900) buty opisano jako srebrne. Kolor rubinowy został wprowadzony w adaptacji filmowej, aby wykorzystać nową technologię Technicolor.
Projektant kostiumów Paul Tazewell zdecydował się powrócić do oryginalnego wizerunku Bauma, aby zachować autentyczność. Jednak mniej omawianym powodem jest aspekt prawny: film „Czarnoksiężnik z krainy Oz” z 1939 roku jest nadal chroniony prawem autorskim. Wracając do srebrnych pantofelków książki, twórcy filmu unikają kompromisu w zakresie ekskluzywnych szczegółów wizualnych filmu.
Dlaczego to jest ważne?
Decyzje te podkreślają delikatną równowagę pomiędzy poszanowaniem materiału źródłowego, spełnianiem oczekiwań publiczności i poszanowaniem praw własności intelektualnej. Ukryta twarz Dorothy utrzymuje mityczny charakter tej postaci, a srebrne pantofle potwierdzają pochodzenie książki, pomijając jednocześnie kwestie prawne. Adaptacje Wicked pokazują, że nawet pozornie nieistotne szczegóły można nadać artystyczne i praktyczne znaczenie.
Podejście zastosowane w filmie polega na dokładnym rozważeniu sposobu przedstawiania kultowych postaci, co gwarantuje, że historia pozostanie wierna swoim korzeniom, a jednocześnie chroni się przed kwestiami prawnymi.
