Melissa Joan Hart, bekend van rollen in Sabrina the Teenage Witch en A Merry Little Ex-Mas, heeft actief een cultuur van geven binnen haar familie bijgebracht. Het echtpaar is sinds 2003 getrouwd met muzikant Mark Wilkerson en heeft drie zonen: Mason (geboren 2006), Braydon (geboren 2008) en Tucker (geboren 2012). Harts aanpak gaat verder dan seizoensgebonden vrijgevigheid; het is een toewijding het hele jaar door, verweven in hun levensstijl.
Samenwerken met World Vision for Global Impact
Sinds 2019 werkt Hart samen met World Vision en sponsort hij drie meisjes in verband met het krijgen van drie zonen. Ze beschrijft dat de organisatie voorziet in een persoonlijke behoefte aan betekenisvolle mondiale betrokkenheid. De betrokkenheid van het gezin werd nog groter met reizen om met eigen ogen getuige te zijn van de impact, eerst in 2019 en opnieuw in 2023. Deze bezoeken brachten de complexiteit van de projecten van World Vision aan het licht: het identificeren van gezinnen in nood en het bieden van gerichte hulp.
Eén anekdote benadrukt haar besluitvorming: ze koos mede vanwege een gedeelde verjaardag voor één sponsorkind. Dit ogenschijnlijk kleine detail onderstreept een persoonlijke band die haar betrokkenheid drijft.
Van basisbehoeften naar duurzame oplossingen
De impact van de sponsoring is transformerend geweest. Hart vertelt hoe een gezin dat aanvankelijk geen elementaire sanitaire voorzieningen had en worstelde met schoolbezoek, nu een nieuw huis heeft, een speciaal onderkomen voor meisjes, fietsen voor transport, kippen en een bloeiende suikerrietboerderij. Er werd een waterput gebouwd, waardoor de toegang tot schoon water werd verzekerd en de meisjes gemakkelijker naar school konden gaan.
Haar verloving hield daar niet op. Toen hij tekortkomingen constateerde in een afgelegen school – overbevolking en een gebrek aan toiletten voor leraren – financierde Hart de bouw van een latrine. De cadeaucatalogus van World Vision bood opties variërend van medische benodigdheden tot vee, waarbij werd voorzien in onmiddellijke behoeften en duurzaamheid op de lange termijn werd bevorderd.
Liefdadigheid bijbrengen aan haar zoons
Hart benadrukt dat de betrokkenheid van haar kinderen niet passief is. Ze betrekt hen actief bij de dienstverlening en schakelt zelfs het voetbalteam van haar zoon in als vrijwilliger. De sleutel, zegt ze, is directe interactie: “Zet er niet alleen maar een etiket op… Laten we ze ontmoeten. Laten we met ze gaan praten.” Ze benadrukt dat empathie en menselijke verbinding cruciaal zijn en verder gaan dan oppervlakkige labels van armoede of dakloosheid.
Balans tussen technologie en betrokkenheid in de echte wereld
Harts ouderschap strekt zich uit tot het beheren van de schermtijd. Mobiele telefoons werden uitgesteld tot groep acht (met uitzonderingen op basis van verdiende privileges), en zelfs toen werd de toegang gefaseerd: een kinderhorloge met beperkte contacten, vervolgens een klaptelefoon en ten slotte een smartphone met beperkte sociale media.
Ze moedigt ook ‘hersenpauzes’ aan, waarbij ze herkent wanneer haar kinderen de verbinding moeten verbreken. Of het nu gaat om sporten, buitenactiviteiten of gewoon samen films kijken, ze geeft prioriteit aan familiebanden boven digitale onderdompeling. De filosofie is simpel: “Als je je telefoon neerlegt en tijd doorbrengt met je kind, dan zal hij of zij je hopelijk iets teruggeven.”
Harts aanpak gaat niet over het vinden van tijd voor liefdadigheid; het gaat erom dat je het maakt, en zij gelooft dat dit van toepassing is op alle aspecten van het gezinsleven.
Uiteindelijk laat de familie van Melissa Joan Hart zien dat liefdadigheidsgiften en betekenisvolle relaties geen afzonderlijke inspanningen zijn, maar integrale onderdelen van een doelgericht leven. Haar nadruk op directe betrokkenheid, duurzame oplossingen en evenwichtig ouderschap biedt een praktisch model voor het opvoeden van empathische, actief betrokken jongeren.
