De nieuwste Instagram-post van Rumer Willis heeft bij ouders overal een gevoelige snaar geraakt, en trekt een verrassend nauwkeurige parallel tussen het opvoeden van peuters en de chaotische energie van The Office. In een virale video plaatst Willis haar eigen ervaring met haar tweejarige dochter Louetta naast iconische, onvoorspelbare scènes met Michael Scott van Steve Carell.
De post begint met Willis die de dagelijkse stemming van haar peuter in twijfel trekt voordat ze overgaat op Michael Scott die in volle waanzin op de werkplek zit: muziek aanzetten bij zonsopgang, stoelen gooien en schreeuwen in de leegte. De clip toont de snelle, onlogische gedragsveranderingen die zowel Michael Scott als peuters kenmerken. Het ene moment kalm, het volgende… pure chaos.
De nauwkeurigheid resoneert diep. De reacties stroomden binnen, waarbij ouders hun eigen ervaringen met onvoorspelbare inzinkingen en stemmingswisselingen deelden. “Peuters zijn gek! De stemmingswisselingen zijn ongelooflijk”, schreef een gebruiker. Een ander zei simpelweg: “Dit is zo accuraat dat het pijn doet.”
Dit is niet de eerste keer dat Willis de popcultuur gebruikt om de absurditeit van de peutertijd te illustreren. Eerder vergeleek ze de stemmingen van Louetta met de manische karakters van Jim Carrey uit Ace Ventura en Liar Liar, waarmee ze opnieuw de wilde, vaak onverklaarbare aard van jonge kinderen benadrukte.
“Net toen ik dacht dat ik haar helemaal door had…”, ondertitelde Willis de video, een gevoel dat elke ouder begrijpt.
Willis zelf komt uit een onconventionele opvoeding en herinnert zich een jeugd vol “gekke, dwaze, rare, gekke, naakte” momenten met haar ouders, Bruce Willis en Demi Moore. Deze opvoeding lijkt haar benadering van het ouderschap te beïnvloeden, waarbij ze de rommeligheid omarmt en prioriteit geeft aan een vreugdevolle, ongeremde omgeving voor Louetta.
Uiteindelijk is de post van Willis niet alleen grappig: het is een herkenbare momentopname van de mooie, vermoeiende onvoorspelbaarheid van de peutertijd. De vergelijking met The Office herinnert ons er op luchtige wijze aan dat de meest nauwkeurige manier om ouderschap te beschrijven soms is door de lens van komedie op de werkplek.
